Μπαλόνια για ησυχία;

Πριν από χρόνια ο πολύ καλός συνάδελφος, φίλος και μέντορας  μου Παναγιωτίδης Γιώργος  μού είπε τι είχε κάνει μέσα στην τάξη για να κάνουν οι μαθητές ησυχία. Αποφάσισα να ακολουθήσω τις συμβουλές του... Την πρώτη μέρα ζωγράφισα δύο μπαλόνια, ένα κόκκινο για τα κορίτσια και ένα μπλε για τα αγόρια και στο κάτω μέρος του πίνακα καρφιά. Κάθε φορά που έκανε φασαρία ένα παιδάκι, κατέβαινε το αντίστοιχο μπαλονάκι. Μαντέψτε! Έφτανε πάνω από τα καρφιά ένα λεπτό πριν χτυπήσει το κουδούνι.

Την επόμενη μέρα είπα να το εξελίξω. Πήρα δύο μπαλόνια, τα φούσκωσα και τα κρέμασα στις άκρες του πίνακα. Όλη την ημέρα εγώ κάθε λεπτό ανεβοκατέβαζα μπαλόνια ενώ τα παιδιά αντί να προσέχουν το μάθημα πρόσεχαν ποιος θα μιλήσει για να κατεβάσω το μπαλόνι τους. Η τακτική του καρφώματος  δε μου άρεσε καθόλου και στο τέλος της μέρας σε ανύποπτο χρόνο έσκασα τα μπαλόνια. Έσκασαν στο γέλιο!!!

 Συμπέρασμα: τα παιδιά βαριούνται πολύ εύκολα. Πόσος ευφάνταστος να είσαι για να βρίσκεις τρόπους διαχείρισης της τάξης;

Βέβαια, τα παιδάκια μου είναι προβατάκια. Κάτι σαν το Σον το πρόβατο δηλαδή… (Πρόβατα μεν, σκανταλιάρικα δε)