για να δείτε ένα ενδιαφέρον βίντεο.
Στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος ERASMUS + είχα την τύχη να ταξιδέψω στη Σουηδία. Πριν το ταξίδι μου, καθώς έψαχνα στο διαδίκτυο για πληροφορίες σχετικές με την περιοχή που θα επισκεπτόμουν, έπεσα τυχαία στην ιστοσελίδα της ελληνικής κοινότητας του Linköping (πόλη στην οποία έμεινα). Πήρα το θάρρος (από μόνη μου) να στείλω ένα ηλεκτρονικό μήνυμα για να ζητήσω βοήθεια για την εκεί διαμονή μου. Λίγες μέρες μετά δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον κύριο Λώτη Αναστάσιο, ενεργό μέλος της ελληνικής κοινότητας, με τον οποίο είχα μια ενδιαφέρουσα και πολύ χρήσιμη κουβέντα. Όπως φαντάζεστε δεν υπήρχε περίπτωση να πάω εκεί και να μην τον συναντήσω. Η βοήθεια του ήταν πολύτιμη.
Ο διευθυντής του σχολείου Αποστόλου Αθανάσιος και οι αγαπητοί συνάδελφοι
Χατζηνικολαΐδης Δημήτρης και Χαζαρή Στέλλα, αφού έμαθαν για την Ελληνική
Κοινότητα, με εξέπληξαν δίνοντάς μου μερικά λογοτεχνικά βιβλία και παραμύθια
από την προσωπική τους βιβλιοθήκη για να τα προσφέρω στα εκεί παιδιά μας,
λέγοντάς μου ότι είναι καθήκον τους να προσφέρουν κάτι στην ομογένεια.
Πράγματι συναντήθηκα με τον κύριο Τάσο, μετανάστη στη Σουηδία από τα
νεανικά του χρόνια, μιλήσαμε πολύ για την ελληνική κοινότητα, τους Έλληνες που
αναγκάζονται τα τελευταία χρόνια να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη εκεί και είχα
τη χαρά και την τιμή να πάω και στον χώρο όπου συστεγάζεται η ελληνική κοινότητα μαζί με τη σέρβικη. Ο χώρος
ήταν λιτός, όμορφος με τραπέζια και καθίσματα για τους μικρούς μαθητές καθώς
επίσης και με το απαραίτητο εποπτικό υλικό της αλφαβήτας στον τοίχο.
Τα βιβλία που ταξίδεψαν από την Ελλάδα βρήκαν τη θέση τους στη μικρή
βιβλιοθήκη. Ελπίζω με τη σειρά τους να ταξιδέψουν και τα Ελληνόπουλα και να τα
φέρουν νοητά ένα βήμα πιο κοντά στη γλυκιά Πατρίδα.
για να δείτε ένα ενδιαφέρον βίντεο.
Στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος ERASMUS + είχα την τύχη να ταξιδέψω στη Σουηδία. Πριν το ταξίδι μου, καθώς έψαχνα στο διαδίκτυο για πληροφορίες σχετικές με την περιοχή που θα επισκεπτόμουν, έπεσα τυχαία στην ιστοσελίδα της ελληνικής κοινότητας του Linköping (πόλη στην οποία έμεινα). Πήρα το θάρρος (από μόνη μου) να στείλω ένα ηλεκτρονικό μήνυμα για να ζητήσω βοήθεια για την εκεί διαμονή μου. Λίγες μέρες μετά δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον κύριο Λώτη Αναστάσιο, ενεργό μέλος της ελληνικής κοινότητας, με τον οποίο είχα μια ενδιαφέρουσα και πολύ χρήσιμη κουβέντα. Όπως φαντάζεστε δεν υπήρχε περίπτωση να πάω εκεί και να μην τον συναντήσω. Η βοήθεια του ήταν πολύτιμη.
Ο διευθυντής του σχολείου Αποστόλου Αθανάσιος και οι αγαπητοί συνάδελφοι
Χατζηνικολαΐδης Δημήτρης και Χαζαρή Στέλλα, αφού έμαθαν για την Ελληνική
Κοινότητα, με εξέπληξαν δίνοντάς μου μερικά λογοτεχνικά βιβλία και παραμύθια
από την προσωπική τους βιβλιοθήκη για να τα προσφέρω στα εκεί παιδιά μας,
λέγοντάς μου ότι είναι καθήκον τους να προσφέρουν κάτι στην ομογένεια.
Πράγματι συναντήθηκα με τον κύριο Τάσο, μετανάστη στη Σουηδία από τα
νεανικά του χρόνια, μιλήσαμε πολύ για την ελληνική κοινότητα, τους Έλληνες που
αναγκάζονται τα τελευταία χρόνια να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη εκεί και είχα
τη χαρά και την τιμή να πάω και στον χώρο όπου συστεγάζεται η ελληνική κοινότητα μαζί με τη σέρβικη. Ο χώρος
ήταν λιτός, όμορφος με τραπέζια και καθίσματα για τους μικρούς μαθητές καθώς
επίσης και με το απαραίτητο εποπτικό υλικό της αλφαβήτας στον τοίχο.
Τα βιβλία που ταξίδεψαν από την Ελλάδα βρήκαν τη θέση τους στη μικρή
βιβλιοθήκη. Ελπίζω με τη σειρά τους να ταξιδέψουν και τα Ελληνόπουλα και να τα
φέρουν νοητά ένα βήμα πιο κοντά στη γλυκιά Πατρίδα.